SEYFÜ'L-MÜLUK - SEYFÜ'L-KUDAT

Hicrî 8 / Milâdî 14. yüzyılın sonlarında Manisa/Gökçeköy’de doğan ve İbnü’l-Hâcib’in el-Kâfiye isimli nahiv eseri ile çok meşgul olduğu için Kâfiyeci lakabıyla meşhur olan Muhyiddin Süleyman, dinî ve felsefî ilimlere vâkıf, küllî bakış açısıyla dikkat çeken bir âlimdir. Nazarî alandaki birikim ve yaklaşımını başta dinî ilimler olmak üzere diğer sahalara da yansıtan müellif, yazdığı iki risâle ile siyasetin ve hukuk tatbikatının ideal çerçevesini çizmek istemiştir. Kâfiyeci’nin ideal yönetim, âdil bir idarenin unsurları, devlet başkanı ve yöneticilerle reâyâ arasındaki ilişkiler, karşılıklı hak ve sorumluluklar, İslâm öncesinde yaşamış toplulukların tecrübelerinin müslümanlar için kıymeti; âdil bir yargı için kâdıların bilmesi ve dikkat etmesi gereken hususlar, kazâ-ictihad ilişkisi, kâdılığın dinî-hukukî statüsü ve hukukun adâlet ilkesine bağlı olarak topluma yansıyış biçimleri hakkındaki görüşleri gerek dönemindeki muhatapları gerekse günümüz İslâm siyaset ve hukuk düşüncesi açısından önem ve değerini muhafaza etmektedir.

Elinizdeki eser, İslâm Siyaset Düşüncesi Projesi kapsamında yayınlanmış olup Kâfiyeci’nin siyaset ve hukuk düşüncesiyle ilgili Seyfü’l-Mülûk ve’l-Hükkâm ile Seyfü’l-Kudât ‘ale’l-Buğât adlı risâlelerini bir araya getirmektedir. Risâleler, Türkiye kütüphanelerinde mevcut yazmalar esas alınarak tahkik edilmiş ve Türkçe’ye aktarılmıştır. Çalışmanın giriş bölümünde Kâfiyeci’nin hayatı, tahsil ve tedris süreçleri, ilim tasavvuru ve telif eserleri içinde bu risâlelerin yeri, siyaset ve hukukla ilgili öne çıkan görüşlerini içeren bir inceleme yazısına yer verilerek müellifin İslâm siyaset düşüncesine sunduğu katkılar değerlendirilmiştir.